dogadzać sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}}– {{/stl 7}}dogodzić sobie {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} często ironicznie: przesadzać w zaspokajaniu swoich zachcianek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dogodziłem sobie tą czekoladą i teraz mi… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dogadzać — ndk I, dogadzaćam, dogadzaćasz, dogadzaćają, dogadzaćaj, dogadzaćał 1. forma ndk czas. dogodzić (p). 2. «być dogodnym dla kogoś; odpowiadać komuś» Dogadza komuś propozycja, wniosek. Nie dogadza komuś wspólne mieszkanie … Słownik języka polskiego
dogodzić — dk VIa, dogodzićdzę, dogodzićdzisz, dogodzićgódź, dogodzićdził dogadzać ndk I, dogodzićam, dogodzićasz, dogodzićają, dogodzićaj, dogodzićał 1. «spełnić czyjeś wymagania, życzenia, uczynić zadość czyimś upodobaniom, trafić do czyjegoś gustu,… … Słownik języka polskiego
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
nosić — 1. Ktoś niewart, żeby go (święta) ziemia nosiła «o kimś bardzo złym, niegodnym istnienia»: (...) niewart, żeby go święta ziemia nosiła (...) za to, co zrobił matce. Roz tel 1996. 2. Największy, najgorszy itp. leń, łotr, oszust itp. jakiego… … Słownik frazeologiczny
chęć — ż V, DCMs. chęci; lm MD. chęci 1. «wola, ochota; pociąg; pragnienie, życzenie» Gorąca, gwałtowna, nieprzeparta, niepohamowana, nieprzezwyciężona, przemożna, szalona, wielka chęć. Chęć posiadania, wybicia się. Chęć do życia, do pracy. Chęć na lody … Słownik języka polskiego
ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… … Słownik języka polskiego
fantazja — ż I, DCMs. fantazjazji; lm D. fantazjazji (fantazjazyj) 1. blm «zdolność do wyobrażania sobie czegoś; wyobraźnia twórcza; zmyślenie, urojenie, pomysł» Bujna, wybujała, bogata, płodna fantazja. Fantazja artystyczna, poetycka. Twór, wytwór fantazji … Słownik języka polskiego
kaprys — m IV, D. u, Ms. kapryssie; lm M. y 1. «chwilowa, łatwo zmieniająca się zachcianka; fantazja, dziwactwo» Przelotny kaprys. Dziecinne kaprysy. Cierpieć, znosić czyjeś kaprysy. Dogadzać czyimś kaprysom. Mieć kaprysy. Robić coś dla kaprysu … Słownik języka polskiego
konweniować — ndk IV, konweniowaćniuje, konweniowaćował rzad. «być odpowiednim, zgodnym z czymś; przypadać do gustu; dogadzać, odpowiadać» Coś komuś (nie) konweniuje. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
